مقدمه اي بر روانكاري
روانکاري علم تسهيل حرکت نسبي سطوح در تماس با يکديگر است.اين علم بهعنوان يکي از رشتههاي بسيار مهم در علوم مهندسي شناخته ميشود، بهطوريکه موفقيت بسياري از طرحهاي صنعتي در گرو آگاهي از اين دانش فني خواهد بود. امروزه توسعه صنعت روانکار يک بخش مهم از توسعه صنايع ماشيني و صنايع مربوط به آن شده است.علاوه بر اين، با مطرح شدن بحثهاي جديدي چون بهينهسازي مصرف و حفظ منابع تجديدناپذير و همچنين رعايت الزامات زيست محيطي، مطالعه بر روي روانکارها جايگاه خاصي در بين علوم پيدا کرده است.
براي جلوگيري از فرسايش و از کارافتادگي زودرس ماشينآلات صنعتي و همچنين دسترسي به بيشترين بازده مکانيکي در حداقل زمان، يک برنامه روانکاري مناسب جزء مهمترين شرايط مورد نياز خواهد بود. در قرن حاضر برنامه روانکاري مناسب، يک برنامه روانکاري پايدار است که شايد کمي با تعاريف روانکاري قديمي متفاوت باشد.
نوع روانکار، مقدار، زمان و مکان مناسب، چهار عامل مهم در عمل روانکاري هستند که امروزه براي يک روانکاري موفق علاوه بر آنها بايد هزينههاي نگهداري، تعميرات، عمليات (هزينه سوخت، استهلاک و ...) و رعايت قوانين و الزامات زيستمحيطي را نيز در نظر گرفت. آمار نشان ميدهد تنها با يک افزايش 1 يا 2 درصدي در هزينه براي يک روانکاري بهتر ميتوان حدود 15% از هزينههاي اضافي را کاهش داد. ضمن اينکه استفاده از يک روانکار مناسب فاصله زماني تعويض روغن را افزايش ميدهد که اين مسئله به حفظ محيط زيست و در نهايت حفظ منابع تجديدناپذير نيز کمک ميکند و لذا اين مسئله خود بيانگر اهميت دانش فني روانکارهاست. درست است که در روانکاري علاوه بر کيفيت، هزينههاي مصرفي را نيز بايد در نظر گرفت اما شعار شرکتهاي بزرگ توليدکننده روانکار، انتخاب بهترين به جاي ارزانترين است. در اکثر موارد هزينهاي که بايد براي تعميرات قطعات مستهلک که ناشي از استفاده روانکار نامناسب است، بپردازيم بسيار بيشتر از هزينهاي است که ميتوانستيم براي يک روانکار گرانتر ولي بهتر در نظر بگيريم.
بهطور کلي به لايههاي گاز، مايع و يا جامد که ميان دو سطح قرار ميگيرند و يکنواختي حرکت يک سطح بر روي ديگري را بهبود ميبخشند و از ايجاد آسيب بر روي سطوح جلوگيري ميکنند، روانکار گويند.
|